Deze blog begint met een herinnering aan mijn studietijd. Ik was bezig met mijn promotieonderzoek. Wilde met mijn ABMR apparaat een ijkcurve opnemen voor een HFS van een K atoom. Daarvoor wilde ik de homogene magneet in stapjes variëren en daarbij een response van de K bundel opmeten.
Tussendoor notitie: een mogelijke reden, of wellicht een goede aanleiding tot deze blog is, dat ik gedachten krijg over risico’s van het ontstaan van een depressieve neiging, die zou kunnen ontstaan na een jaar corona-isolatie.
Wellicht is het mogelijk via analogiën van het opstarten van een computer met het weer tot leven komen na een pandemie, iets te leren van Bootstrapping en iets van het weer tot leven komen te leren..
Dus, de experimenten: er moeten ijkkurves opgenomen worden. Metingen doen aan een Kalium bundel bij verschillende resonantie frequenties. De gedachte kwam bij me op, hoe aardig het zou zijn om dit proces te automatiseren en de frequentie van de resonatiespoel in kleine stapjes te variëren. ik had een daar chique HF generator ter beschikking, waarvan de frequentie te sturen was door een externe input.
In een andere onderzoeksgroep was een PDP 8 computer aanwezig en die zou ik vast wel daarvoor mogen gebruiken.
Ik begon het handboek te lezen. Niet zo eenvoudig voor mij. Ik had geen IT gestudeerd, maar vond mezelf slim genoeg om daarmee aan de gang te gaan.
Als eerste test bedacht ik dat ik zou kunnen proberen een programma te maken, dat een input zou aannemen en een signaal naar buiten zou afgeven, bv om een bel te laten rinkelen. Dat leek me een eenvoudige manier om te kijken of ik met zo’n computer, de PDP 8, kon omgaan en om dan te proberen hem in mijn experiment in te zetten.
De PDP 8 is een 12 bit computer. Het geheugen van de PDP 8 is een magnetic-core memory met een cycle time van 1.5 microseconds (0.667 MHz).
Mijn interesse is om uit te vinden hoe zo’n computer vanuit het ‘niets’ wordt opgestart.
Ik herinner me nog, dat ik als 25 jarige, in 1970, dus nu al 50 jaar geleden, in staat was, door het achter elkaar variëren van de positie van de 12 geheugen schakelaars de PDP 8 aan het werken kreeg. Ik voelde me een ware creator, die in staat was dit apparaat tot leven te wekken. De gebruikers van de PDP 8 gaven me een setje instructies, waarmee ik de computer moest booten. Op mijn vraag wat dat betekent, konden ze me alleen maar zeggen dat dit een bootstrap was. Dus iets met laarzen. Een raadsel voor mij. Ik heb het toen eerst daar maar bij gelaten.
Nu, 50 jaar later, wil ik het eindelijk weten. Wat is dit en hoe werkt het? Ik ben benieuwd hoe deze eerste instructies, die de computer kreeg, er uitzagen. Wat ze bewerkten en of er een analogie met mijn actueel bestaan lijkt te zijn..
Heb eerst maar eens naar een volledige handleiding gezocht.
Een analoog thema: hoe komt iets tot leven, dat te voren volledig levenloos was. Hoe ziet het eerste en het tweede bevel er uit. Heel voorzichtig en zorgvuldig met de hand ingesteld.
Na twintig van zulke 12 bit bevelen, begint de PDP 8 ineens een teletype, papierstrook te lezen en dan loopt het programma. Het apparaat is tot leven gekomen.
Een prachtige beschrijving van bootstrapping is te vinden in het internet! De titel is: Reboot
Veel genoegen met alle associaties die daarbij naar boven komen!
